Oorlog is erfelijk: trauma’s worden generatie op generatie doorgegeven
In de nieuwe EO-serie ‘Oorlog is erfelijk’ duiken presentatrice Sahar Meradji en VVCS- voorzitter Evgeniy Levchenko in de erfelijkheid van oorlog. Beiden hebben ze ouders die in oorlog zijn opgegroeid. Tijdens haar eerste levensjaren groeide Sahar Meradji zelf ook op in een oorlog. Hoe heeft de oorlog van destijds doorgewerkt in hun eigen leven? En geef je dit door aan je kinderen?
Oorlogstrauma’s nu. Die worden generatie op generatie doorgegeven. In de nieuwe reeks ‘Oorlog is Erfelijk’, vertellen onder anderen Evgeniy Levchenko en Sahar Meradji hun persoonlijke verhaal over de impact van oorlog op hun leven. Dit fenomeen, bekend als de intergenerationele overdracht van trauma, laat zien hoe de gevolgen van oorlog niet alleen de direct betrokkenen treffen, maar ook doorgegeven worden aan volgende generaties.
Geen oorlogskind
Hoewel Sahar Meradji feitelijk gezien een oorlogskind is, wil ze zichzelf liever niet zo noemen. “Het is niet zo dat ik denk dat ik een oorlogskind ben. Ik identificeer mezelf niet met oorlog”, vertelt de presentatrice, die pas sinds kort inziet dat ze van de oorlog van haar ouders ook een hoop heeft meegekregen. “Je ziet bepaalde verbanden en ik weet nu wat de oorlog met mijn moeder heeft gedaan en hoe ze mij heeft opgevoed. Het feit dat ik mezelf niet snel onveilig of ongemakkelijk voel, komt misschien ook wel omdat ik dat in het begin van mijn leven heb gevoeld en nu niet zo snel meer onder de indruk meer ben.”
Dat zorgt ervoor dat Meradji tot de conclusie komt dat het erven van oorlog niet altijd verkeerd is “Oorlog is erfelijk, maar dit hoeft niet iets negatiefs te zijn”, merkt ze op. “Je bent getekend, maar je hebt er ook iets aan gehad.”
‘Russische mannen huilen niet’
De opa van Evgeniy vocht aan Russische zijde in het Sovjettijdperk, maar daar werd in huize Levchenko niet over gepraat, vertelt zijn kleinzoon. “Russische mannen huilen niet, maar drinken wel”, zegt hij. “Het besef dat het ook op mij invloed heeft, kwam pas later. Pas als je er echt mee bezig gaat zijn en er echt over na gaat denken. Dat gebeurde in huis eigenlijk nooit.”
