Boer Jouke werd door de politie beschoten: “Het is een dubbel gevoel”
Hij werd beschoten, gearresteerd en weer vrijgelaten, en dat allemaal in een tijdsbestek van 24 uur. De 16-jarige boer Jouke is de afgelopen dagen uitgegroeid tot een held onder de boeren, maar zelf is hij zich rotgeschrokken. Gister schoof hij, samen met zijn ouders, aan bij Op1 om zijn verhaal te doen.
Hij zat bijna een etmaal vast op verdenking van poging tot doodslag, nadat de politie schoot op zijn trekker. Maar het OM seponeert de zaak tegen de 16-jarige boer. Dit nieuws hoorde Jouke van de redactie van Op1. “We wisten het niet eens. Ze hadden het naar mijn vader geappt. We hadden nog niet op de telefoon gekeken, maar toen kregen we het te horen van jullie.”
“Het is niet best allemaal”, zegt Jouke na het zien van de reconstructie. “Het is toch heftig wat er gebeurd is.” De Friese boer heeft een dubbel gevoel overgehouden aan de avond. “Je bent vrij en dat is een opluchting. Maar ik ben ook beschoten en dat heeft wel wat gedaan. Het had een klein stukje gescheeld en dan was de kogel door mijn hoofd gegaan. Dan had ik hier niet gezeten om het na te vertellen. Het was een hele harde knal. Ik kreeg ook een piep in mijn oren. Ik dacht: ‘ik moet hier wegwezen, straks komt er een tweede achteraan.'”
Rubberen kogel
Na de beschieting is Jouke samen met zijn broer en een vriend doorgereden richting huis. Nog in de veronderstelling beschoten te zijn met een rubberen kogel. “We stonden even stil en toen vertelde ik dat ik was beschoten. We liepen een rondje om de trekker. We zagen een heel gat in het ijzer zitten. Toen wist ik dat het geen rubberen kogel was. Dan gaat er echt van alles door je heen.”
De rijksrecherche doet nu onderzoek naar het schietincident. De ouders van Jouke zien het met vertrouwen tegemoet. “We hebben goed contact met ze.” De politieagent maakte een overspannen indruk op Joukes moeder. “Die mannen zijn al een paar weken dag en nacht onderweg met van alles wat er gebeurt om ons heen. Je merkt zelf ook wel bepaalde werkdruk. De mensen zijn moe, net zoals de mensen in de zorg.”
