Aart, Gerdien en Esther werden zwaar mishandeld in hun jeugd, maar durfden pas jaren later aangifte te doen
Ze werden in hun jeugd zwaar mishandeld, maar durfden pas jaren later op zoek te gaan naar gerechtigheid. Aart, Gerdien en Esther, kinderen van een predikanten-echtpaar, deden samen met drie andere broers en zussen drie jaar geleden na lang zwijgen aangifte tegen hun ouders. Wat doet mishandeling met een kind? En hoe beheerst dit hun leven vandaag de dag nog steeds? Aart, Gerdien en Esther schuiven aan bij Op1 samen met hun advocaat Nelleke Stolk, die de eis van 240 uur werkstraf onverteerbaar vindt.
Samen met hun broers en zussen werden ze hun hele jeugd zwaar mishandeld door hun eigen ouders. Afgelopen donderdag stonden Gerdien, Esther en Aart tegenover hun ouders in de rechtbank. In de hoop op gerechtigheid en om door hun ouders gehoord te worden, deelden ze in de rechtzaal hun pijnlijke verhaal. Maar het tegendeel gebeurde. Beide ouders ontkenden glashard. ‘’Dat ze blijven ontkennen doet ontzettend zeer”, vertelt Aart.
Hoewel de mishandelingen de hele jeugd voortduurden en Gerdien zelf inmiddels volwassen is, durfde ze pas recentelijk aangifte te doen. Sinds 2017 is ze zelf moeder van haar zoon en dat gaf haar nieuwe inzichten. ‘’Ik vond niet dat wij mishandeld waren. Ik vond dat wij een normale jeugd hadden gehad.”
In opdracht van haar moeder gaf Gerdien haar 6 weken oude zoon zijn eerste klap. Hij moest leren dat zij de baas was in huis, zo droeg haar moeder Gerdien op. Het moment dat haar zoontje leerde lopen en bang wegdook toen Gerdien haar zoon toesprak, was het moment dat alles duidelijk werd.‘’In mijn zoontje zag ik mijn broertjes en in mijzelf zag ik mijn moeder. Ik was mijn moeder geworden en ik had bereikt wat ik nooit had willen bereiken.”
