Denny had een baan en werd dakloos, hoe kan dat?
Wel een baan, maar geen dak boven je hoofd. Daklozenorganisaties zien steeds vaker een nieuwe doelgroep aankloppen: economisch daklozen. Waar komt deze groep vandaan? En hoe kan het dat mensen met een inkomen geen plek kunnen vinden? De economisch dakloze Dawa schuift aan met Toyah en Denny, die een baan had en toch dakloos werd. Tamara Kuschel van De Regenboog Groep vertelt wat er dagelijks bij hun binnenkomt.
De daklozenopvang in de grote steden zit overvol. Een van de oorzaken: het stijgend aantal mensen dat wel een baan heeft, maar geen huis. Een van die mensen is Denny. Hij verdiende boven modaal, maar werd toch dakloos. “Als je gaat scheiden en je bent zzp’er kom je in een heel groot grijs gebied.”
“Je kan dan wel wel veel verdienen, maar er gaat dan nog alimentatie af. Daar zijn berekeningen voor en dan kom je in de sociale categorie. En daar zijn hele lange wachtlijsten voor.” Na zijn scheiding en door het werken als zzp’er, kwam Denny niet in aanmerking voor sociale huur. Ook in de vrije sector kwam hij er niet tussen.
“Voor de vrije sector moet je een bepaald inkomen hebben. Je moet dan boven de grens zitten. Dat zat ik, maar daar werd alimentatie bij gerekend. Dan val je onder de sociale grens.” Wat ervoor zorgde dat hij uiteindelijk tien jaar lang dakloos was. “Ik sliep bij kennis, vrienden of familie. Of in mijn busje of op straat.” Het was voor Denny moeilijk om overdag bezig te zijn met de avond. Waar ga je slapen? Wat ga je eten? Vragen die hem overdag bezighield. “En de sanitaire voorzieningen natuurlijk.”
