”Leeftijdsgrens van 18 moet afgeschaft worden in jeugdzorg”
Voor de meeste jongeren is het een feest als ze 18 jaar worden, maar voor uithuisgeplaatste jongeren zorgt het vooral voor stress en angst. Vaak staan ze van de ene op de andere dag op straat en weten ze niet waar ze nog terecht kunnen. Edino van Dorsten, een van de kinderen van Ruinerwold, en Natasja Froger pleiten voor afschaffing van de leeftijdsgrens van 18 jaar voor jeugdzorg. In Op1 vertellen ze erover samen met adviseur jeugdzorg Nicoline den Ouden.
Leeftijd zegt niks
”De leeftijd 18 zegt gewoon helemaal niks”, vertelt Edino van Dorsten. ”Toen ik 18 was zou je dus misschien kunnen verwachten dat ik volwassen was en dat ik de juiste keuzes zou maken. Echt niet. Ik was alleen maar aan het overleven. Ik heb mezelf in de schulden gewerkt.”
”Toen ik 18 was voelde ik me nog 14 of 15. Ik was echt een puber. De mensen die ik om me heen verzamelde waren ook allemaal jonger dan ik, en woonde nog allemaal thuis. Zij gingen iedere keer weer terug naar huis en ik bleef dan alleen achter. In die zin had ik gewoon nog hulp nodig.”
Situatie moet leidend zijn
”Niet de leeftijd maar de situatie van het kind moet leidend zijn”, zegt ambassadeur van stichting Het Vergeten Kind Natasja Froger. Kinderen vallen nu van de ene op de andere dag niet meer onder jeugdzorg, wanneer ze 18 worden. ”Dat is zo raar. Het zijn kinderen waarvan we zelf ooit bedacht hebben dat het zo onveilig is dat ze niet meer thuis kunnen wonen en dat we ze moeten begeleiden en helpen. Maar op de dag dat ze 18 worden vinden we opeens niet meer dat we dat moeten doen.”
