Adelheid Roosen en Hugo Borst over Alzheimer
De moeders van zowel Adelheid Roosen als Hugo Borst kregen de diagnose Alzheimer en dus besloten de twee samen een documentaireserie over de ziekte te maken, waarin het thema rouw centraal staat. Maar zelfs al is het leven na de diagnose dementie een langgerekt afscheid, er zijn óók lichtpuntjes. Ze vertellen er over bij Op1.
Mensen met alzheimer worden langzaam iemand anders. Het afscheid nemen duurt dan ook jaren. ”Je voelt rouw, je bent verdrietig, maar het volgende moment kan je ook weer dubbel liggen van de lach en het moment daarna kan je razend zijn van wat je overkomt”, zegt Adelheid Roosen. ”Je neemt van iemand afscheid in etappes”, aldus Hugo Borst.
Een klein deel van de mensen met Alzheimer is vrolijk dement. Uitzonderingen volgens Hugo Borst. ”Ik heb natuurlijk vier jaar met mijn moeder in het verpleegtehuis gezeten en ik denk dat tien of vijftien procent er vrolijk in staat. Ik heb ook een man meegemaakt bij mijn moeder die genoot met volle teugen, die had zelfs een prostituee tot zijn beschikking. Hij was licht ongeremd, dus was los met de handjes. Om dat te remmen kreeg hij een prostituee en dat werkte uitstekend. Zo kan het ook. Maar dan zitten we in de romantische fase.”
