Diederik van Vleuten brengt eerbetoon aan zijn moeder: ”Ik ziet dat oorlogskinderen een rugzakje hebben”
Hij wilde eigenlijk een theatercollege maken over Leonardo Da Vinci, maar de dood van zijn moeder dreef Diederik van Vleuten in een andere richting. In zijn vierde theatersolo ‘Moedig voorwaarts’ brengt hij een eerbetoon door verslag te doen van haar oorlogsherinneringen. Hij vertelt erover bij Op1.
Diederik van Vleuten eert zijn moeder en hun soms moeizame relatie in zijn nieuwe voorstelling. “Je neemt afscheid van je moeder en dan komt de hele geschiedenis langs. Ik dacht daar moet ik over vertellen.” Van Vleuten spreekt over de jeugd van zijn moeder als een jeugd met een gat erin, omdat ze een oorlogskind was. ”Die vormende jaren tussen je zevende en je twaalfde, dan maak je nogal wat mee. Dat is niet gering. Ik zie dat oorlogskinderen een rugzakje hebben.”
Vier seizoenen in één zin
Op welke manier hebben de oorlogservaringen de band met zijn moeder beïnvloed? ”Zij kon soms dichtslaan. Dan kon er een luik dichtgaan en dan probeerde ik erachter te komen, wat is dat nou? Sommige mensen zijn vier seizoenen in één dag, mijn moeder kon wel eens vier seizoenen in één zin zijn.”
