Oud-ambassadeur Jan Waltmans verloor zijn vrouw bij de explosie in Beiroet
4 augustus is het precies een jaar geleden dat Jan Waltmans, toen ambassadeur in Libanon, zijn 55-jarige vrouw Hedwig verloor bij een van de heftigste explosies uit de geschiedenis: de ontploffing in de haven van Beiroet. Hij vertelt dinsdag bij Op1 over zijn grote verlies en hoe hij verder ging.
Zwarte dag
Waltmans en zijn vrouw waren net terug uit Nederland. Ze hadden elkaar daarvoor drie maanden niet gezien omdat de vliegvelden dicht waren door corona. Ze stonden in de woonkamer om te gaan eten toen het gebeurde. “We zagen een kleine explosie in de haven. Ik dacht dat het een olievat was en maakte er nog een foto van.” Toch besloten ze voor de zekerheid weg te stappen van de grote ramen.
“We hebben één of twee stappen gezet en Hedwig werd geraakt door de impact van die explosie. De ramen vlogen naar binnen en de luchtdruk was vergelijkbaar met veertig keer zo zwaar als bij een orkaan.” Waltmans stond zelf precies voor een muurtje, waar alles nog overeind stond. “Een meter verder lag zij op de grond.”
Op dat moment was Hedwig niet meer bij bewustzijn maar leefde nog wel. De hele wijk in Beiroet lag in puin en er hadden gigantisch veel mensen hulp nodig. “Ik heb uiteindelijk een half uur moeten wachten tot er mensen bij mij waren.” Hedwig is niet meer bijgekomen en overleed drie dagen later. “Ze was van binnen zo beschadigd, ook al waren er direct artsen bij geweest, had ze het niet overleefd.”
Hedwig
Waltmans denkt nog iedere dag aan zijn overleden vrouw. “Zij was voor mij perfect. Ruimdenkend en altijd positief.” Hedwig kon regelmatig niet met Waltmans mee in zijn leven als ambassadeur. “Mensen moeten heel veel opgeven als diplomaat en daar is ze altijd een enorme steun in geweest.” Het verdriet is volgens hem intens. “We hebben het enorm moeilijk, maar gaan vooruit.”
Oorzaak explosie
Er lag al jaren explosief materiaal in de haven van Beiroet. De overheid heeft hier nooit iets aan gedaan. “Ik ben natuurlijk woedend, maar heb er heel bewust voor gekozen om niet te procederen, om niet in boosheid en wrok te blijven hangen.” Dit doet hij voor zijn kinderen, maar ook omdat hij totaal geen vertrouwen heeft in de Libanese overheid. “Die zouden nooit zorgen voor een degelijk onderzoek en dan ook nog bereid zijn om er consequenties aan te bieden.”
Toekomst
Waltmans lag direct na de explosie zijn taken als ambassadeur in Libanon neer. Hij heeft in de bergen van Libanon het as van zijn vrouw uitgestrooid, als afscheid van Hedwig en van het land waar hij zo van hield. Binnenkort begint hij als ambassadeur van Bosnië. “Wij staan als land voor democratie en voor het helpen van mensen. Het wordt zwaar zonder Hedwig, maar ik heb veel steun.”
