Merel van Vroonhoven verruilde de top van de financiële wereld voor een bestaan als juf in opleiding
Merel van Vroonhoven stopte een jaar geleden als bestuursvoorzitter bij de Autoriteit Financiële Markten, ging naar de PABO en staat als stagiair voor de klas. Zij werd over de streep getrokken om deze bijzondere stap te maken door de oppas van haar zoon, Laila El Moukhtari, nu leerkracht van groep 4. Bij Op1 doen ze hun verhaal en vragen om aandacht voor het lerarentekort.
Merel: “Ik ben in 2008 gescheiden en zorgde in co-ouderschap voor mijn kinderen, ik werkte toen fulltime bij de NS en Laila zorgde als oppas voor mijn kinderen. Zij deed intussen de PABO thuis bij mij aan de keukentafel. Als ik ’s avonds thuiskwam vroeg ik haar vaak wat ze aan het doen was en hadden veel gesprekken over het onderwijs. Toen dacht ik dat leraar weleens wat voor mij kon zijn en heb ik haar gebeld en gevraagd: ik heb misschien een beetje een raar idee, maar wat dacht je ervan als ik leraar zou worden?”
Laila was in eerste instantie verrast, maar uiteindelijk toch ook niet, want ze had het eigenlijk wel zien aankomen. Volgens haar past het heel erg goed bij Merel. “Ze was tijdens mijn PABO altijd zo geïnteresseerd, ze wilde alles weten over het onderwijs. Dus ik was verrast, maar tegelijkertijd had ik niet anders verwacht.”
Merel en Laila willen het ook graag hebben over de impact van het lerarentekort op kinderen, die het thuis niet makkelijk hebben. Merel: “Die kinderen komen vaak thuis in een leeg huis en zijn heel afhankelijk van hun leerkracht. Als die er niet is, dan hebben zij daar het meeste last van.”
Merel verruilt soms nog haar sneakers voor haar pumps, zo ook deze dag, want ze sprak met de ministers Slob en Van Engelshoven. Wat was haar belangrijkste boodschap? “Dat we het veel hebben over de coronacrisis, maar het lerarentekort is een sluipende crisis. Dat raakt een hele generatie kinderen. En zeker die al het meest kwetsbaar zijn. Of dat nou in het speciaal onderwijs is, of in Laak; daar zijn de problemen gigantisch. Waar ik bang voor ben is de laconieke houding, dat we het tekort als vanzelfsprekend vinden. Focus je op het in orde krijgen van de basis.”
“Je moet gewoon zeggen: dit is topprioriteit. En al die andere dingen komen op de tweede plaats”, zegt Merel. Laila sluit zich daar bij aan: “Focus je op het lerarentekort en extra ondersteuning.”
