“Het is nu al mijn derde vriendinnetje die terug moet naar haar eigen land.”
Vandaag is de 12-jarige Ghena met haar gezin van het AZC in Nijmegen overgeplaatst naar een Katwijkse gezinslocatie in afwachting van hun vertrek uit Nederland. Ze is één van de zes asielzoekerskinderen die in acht dagen tijd uit hun sociale omgeving in Nijmegen worden weggerukt. Ouders van kinderen van basisschool De Muze in Nijmegen maken zich ernstige zorgen. De kinderen verblijven al jaren in Nederland, zijn hier diep geworteld en hebben een sociaal netwerk opgebouwd. Karin van Lieverloo is een petitie gestart om Ghena in Nijmegen te houden en is samen met Ghena te gast bij Op1. Ook directeur van Basisschool De Muze Dominique Janssen, programmamaker Sinan Can en vriendinnen van Ghena, Sarah en Elisa, zijn te gast.
De verhuizing van Ghena valt Sarah zwaar. ‘’Het is gek. Het is nu al mijn derde vriendinnetje die terug moet naar haar eigen land.” De situatie ligt Karin, de moeder van Sarah, nauw aan het hart. “Dit is waarom we het doen. Dit is mijn dochter, maar Ghena is ook iemands dochter.”
Uitleggen
“Ze zijn zo aan elkaar gehecht. Ze eten samen, ze spelen samen.” Het valt voor Karin daarom niet uit te leggen dat er wederom een kind van school gehaald wordt. “Ghena woont hier en is hier geworteld. Ze heeft hier haar vriendinnen, haar school en bouwt hier aan haar toekomst. Maar vandaag hebben ze echt afscheid genomen.”
Cadeautjes
“Ik heb allemaal leuke dingen gekregen.” Gister heeft Ghena afscheid genomen van haar klas. “Ik vond het leuk dat ik knuffels heb gekregen, zodat ik aan hen kan denken.” Het cadeautje van Elisa hangt bij Ghena om de nek. Elisa gaf haar een vriendschapsketting als cadeau. “Dan hebben we allebei een herinnering aan elkaar.”
Menselijke maat
“Ik vind dat alle kinderen die binnen de Nederlandse grenzen verkeren, recht hebben op het kinderrechtenverdrag.” Documentairemaker Sinan Can steunt de actie om Ghena in Nederland te houden. ‘’Laat die menselijke maat in dit land alsjeblieft terugkomen. Regels zijn regels, maar kinderen zijn kinderen.’’
Met eigen ogen
“Ik heb een serie gemaakt over kinderen die uitgezet waren.” Daarin zag Sinan met eigen ogen wat voor leed het uitzetten van kinderen kan aanrichten. “Ik heb ze in Angola, Kosovo, Armenië, Afghanistan en Irak opgezocht. Het zijn Nederlandse kinderen die lang in Nederland hebben gewoond. Ik heb gezien hoe die daar eigenlijk verpieteren, hoe slecht het met ze gaat, hoe depressief ze zijn en heimwee hebben. Het gaat om 8.000 kinderen, dat kunnen we echt wel opvangen.”
